กลับมาพบเจอกันอีกแล้ว ก่อนอื่นแอดมินและทีมงานเพจเกษตรกับธรรมะ ก็ขอขอบคุณที่ท่านผู้อ่านยังคงติดตามผลงานของเรามาตลอด เราจะคอยสรรหานำเสนอเรื่องราวดีๆ ให้ความใจโลงใจและมีประโยชน์แก่แฟนเพจทั้งหลายให้ท่านได้อ่านเรื่อยๆนะคะ ก่อนที่เราจะไปอ่านเรื่องราวในวันนี้ แอดมินและทางทีมงานขออวยพรให้ท่านแฟนเพจมีสุขภาพร่างกายแข็งแรง มีแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตด้วยนะคะ
อย่าเห็นค่าบ างสิ่ง ในตอนที่สายเกินไป ลูกทุกคนควรได้อ่าน
นิทานเรื่อง เด็กน้อยกับต้นแอปเปิ้ล
นานมาแล้ว มีต้นแอปเปิ้ลสูงใหญ่อยู่หนึ่งต้น กับเด็กผู้ชาย
ตัวเล็กๆ คนหนึ่งเข าชอบเข้ามาอยู่ใกล้ๆ และวิ่งเล่นรอบๆ
ต้นไม้นี้ทุกวันเข าปีนขึ้นไปบนยอดของต้นไม้ และก็กินผลแอปเปิ้ล
บ างครั้ง ก็นอนหลับไปภายใต้ร่มเงาของต้นแอปเปิ้ล เข ารัก
ต้นไม้ และต้นไม้ก็รักเข าเวลาผ่านไป เด็กน้อยโตขึ้น
และเข าไม่มาวิ่งเล่นรอบๆ ต้นไม้ทุกวันอีกแล้ว
วันหนึ่ง เด็กน้อยกลับมาหาต้นไม้ ด้วยหน้าต าเศร้าหมอง
ต้นไม้เห็นก็ดีใจ ถามขึ้นว่า “เธอมาหาฉัน และมาเล่นกับฉันเหรอ”
เด็กน้อยในวันวาน ตอบกลับว่า “ฉันไม่ใช่เด็กเล็กๆ แล้วนะ
ฉันไม่อย า กเล่นรอบๆ ต้นไม้อีกแล้ว”
“ฉันต้องการของเล่น ฉันอย า กได้เ งิ นไปซื้อของเล่น”
“ฉันไม่มีเ งิ นจะให้ เก็บลูกแอปเปิ้ลของฉันไปข ายสิ เพื่อเอา
เ งิ นไปซื้อของเล่น” ต้นไม้ตอบเด็กน้อยตื่นเต้นมาก เข าเก็บ
ลูกแอปเปิ้ลไปจ นหมด แล้วจ า กไปอย่างมีความสุข
หลังจ า กเข าเก็บแอปเปิ้ลไปหมดแล้ว เข าก็ไม่กลับมาหา
ต้นไม้อีกเลย ต้นไม้เศร้าใจมากจ นวันหนึ่ง เด็กน้อยกลับมา
เข าดูโตขึ้น ต้นไม้รู้สึกตื่นเต้นมาก ที่เด็กชายกลับมาหา
“เธอมาหาฉัน และมาเล่นกับฉันเหรอ” ต้นไม้ถาม
“ฉันไม่มีเวลามาเล่นหรอก ฉันมีครอบครัวแล้ว”
“ฉันต้องทำงานเพื่อครอบครัวของฉันเอง เราต้องการบ้าน
ช่วยฉันได้ไหม” “ฉันไม่มีบ้านจะให้ แต่ตัดกิ่งก้านของ
ฉันไปสิ เอาไปสร้างบ้าน” ต้นไม้ตอบ
เด็กน้อยจึงตัดกิ่งก้านทั้งหมดของต้นไม้ไป และจ า กไปอย่าง
มีความสุขเป็นอีกครั้ง ที่ต้นไม้ถูกทิ้งให้เดียวด า ย และเศร้าสร้อย
วันหนึ่งในฤดูร้อน เด็กน้อยกลับมา ต้นไม้ดีใจมาก เหมือนเช่นทุกครั้ง
ต้นไม้ถามว่า “เธอมาหาฉัน และมาเล่นกับฉันเหรอ”
เด็กชายตอบกลับไปว่า “เปล่า ฉันรู้สึกผิดหวังกับชี วิ ต และเริ่มแก่ขึ้น”
“ฉันอย า กแล่นเรือไปพักผ่อนไกลๆ ให้เรือฉันได้ไหม”
“ใช้ลำต้นของฉันได้ เอาไปสร้างเรือ เพื่อเธอจะได้เล่นเรือไป
อย่างมีความสุข” ต้นไม้ตอบเด็กน้อยจึงตัดลำต้นของต้นไม้ไป
สร้างเรือ เข าล่องเรือไปแสนไกล โดยไม่รู้ว่าจะกลับมาเมื่อไหร่
หลายปีผ่านไป ในที่สุดเด็กน้อยก็กลับมา คราวนี้เข าดูแก่ลงไปมาก
ต้นไม้ทักทายและพูดว่า “ฉันเสียใจ ฉันไม่เหลืออะไรจะให้เธออีกแล้ว”
“ฉันไม่มีผลแอปเปิ้ลให้เธอกิน และฉันไม่มีลำต้นให้เธอได้ปีนเล่น”
“ฉันไม่มีฟันจะกินแล้ว ฉันปีนไม่ไหว และฉันก็แก่แล้ว” เด็กน้อยตอบ
“สิ่งเดียวที่ฉันเหลือ มีเพียงรากที่กำลังจะ ต ๅ ย” ต้นไม้พูดต่อ
“ตอนนี้ฉันไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว แค่อย า กได้ที่พักพิง ฉันเหนื่อย
มาหลายปีแล้ว” เด็กน้อยพูด“รากของต้นไม้แก่ๆ จะเป็นที่พักพิง
ให้เธอได้ มาสิ นั่งลงข้างๆ ฉัน แล้วหลับให้สบ าย”
เด็กน้อยนั่งลงข้างๆ อย่างผ่อนคลาย ส่วนต้นไม้ก็ดีใจ และยิ้มทั้งน้ำต า
นี่เป็นเรื่องสำหรับทุกๆ คน ต้นไม้ในเรื่องคือพ่อแม่ เมื่อเราเป็นเด็ก
ตัวเล็กๆ เรารักที่จะเล่นกับพ่อกับแม่เมื่อเราโตขึ้น เราทอดทิ้ง
พ่อและแม่ และกลับมาหาท่าน เมื่อเราต้องการบ างสิ่งบ าง
อย่าง หรือเมื่อเรามีปัญหาไม่ว่าอย่างไร พ่อและแม่ของเราก็
จะอยู่ และให้ทุกสิ่งอย่างที่ท่านทำได้ หวังเพียงเรามีความสุข
คุณอาจจะคิดว่า “เด็กน้อย” ในเรื่องโหดร้ า ย แต่นั่นคือความ
จริงที่สะท้อนให้เห็นว่าพวกเราทำกับผู้มีพระคุณอย่างไร
นี่ไม่ใช่นิทานหลอกเด็ก แต่เป็นนิทานที่ลูกทุกคนควรได้อ่าน
ตอบแทนความรักของพ่อแม่ ในวันที่ท่านยังอยู่ จะได้ไม่ต้อง
รู้สึกเสียด า ย และเสียใจเมื่อท่านจ า กไป
เรียบเรียงโดย เกษตรกับธรรมะ
