ที่ไหนมีแม่ ที่นั่นคือบ้าน

คนเราอาจจะผูกพันกับสิ่งต่างๆ หลายอย่ างไม่ว่าจะเป็นสถานที่ สิ่งของ หรือว่าผู้คน แต่สิ่งที่ทำให้เรามีความรู้สึกและสัมผัสได้ถึงความผูกพันความรักนั่นก็คือ ผู้คนโดยเฉพาะกับใครบางคนที่เราเรียกว่าแม่ เป็นสายใยผูกพันกันมาตั้งแต่เราเริ่มจุติขึ้นบนโลกใบนี้กันเลยทีเดียว บนโลกที่กว้างใหญ่ วัยที่มากขึ้น และวันเวลาที่ผ่านไป จะทำให้เรารู้ซึ้งว่า

“บ้านไม่ใช่สถานที่ แต่เป็นผู้คน” เป็นสถานที่แห่งใดก็ได้ ที่มีครอบครัวอันเป็นที่รักของเราอยู่ และบทความนี้จะกล่าวถึงความรักของแม่ ผู้ซึ่งทำให้เรารู้สึกว่า “ที่ใดมีท่าน..ที่นั่นแหละคือบ้าน”

1 ทนทุกข์อุ้มท้องตลอด 9 เดือน กับความใจกว้างในทุกรุ่งอรุณ ร่างกายไร้ร่องรอยบอบช้ำ กินอยู่ก็ถามพ่อแม่ทุกคืนยากจะหลับตาแม่นอนที่เปียกให้ลูกหลับที่แห้ง

2 หากลูก ป่วย ก็พาไปหาหมอ เต็มใจดูแลลูกแบกรับไข้แทน ไหว้พระขอพรให้ไร้โรคภัย จุดธูปภาวนาเพื่อให้อาการลูกดีขึ้น เช่นนั้นพ่อแม่ถึงจะยิ้มได้

3 ตอนหัดเดินกลัวหกล้มบาดเจ็บ คอยปกป้องกันไฟระวังน้ำให้ เป็นห่วงคอยระวังทุกเสี้ยววินาที ทุกก้าวต้องจูงมือเดิน ตอนนี้ 3 ขวบเริ่มเดินพูดได้ เรียนรู้การพูด พ่อแม่สุขใจ

4 อายุ 4-5 ขวบส่งเล่าเรียน เพื่อให้ลูกได้เป็นนักปราชญ์ ตั้งแต่หัวจรดเท้าเตรียมให้พร้อม เสื้อผ้าทุกฤดูก็มิขาด พ่อ ตีสั่งสอนลูกแม่ปวดใจแทนปาดน้ำตาไม่หวาดไม่ไหว

5 ความจริงใจของบุพการีลึกยิ่งกว่ามหาสมุทร เพื่อลูกยอมเสียเงินได้ นอนดึกตื่นเช้าเพื่อหาเงิน แต่ตนเองไม่กล้าใช้เงินเพื่อไม่ให้ลูกต่างจากคนอื่น เปลี่ยนขี้เถ้าเป็นทองคำ

6 เมื่อลูกต้องจากบ้าน พ่อแม่ห่วงหา ความหวังทุกอย่ างอยู่ที่ลูก ขอพรก็คิดถึงห่วงหา เพื่อให้ลูกปลอดภัย เมื่ออยู่ต่างบ้านหากข่าวห่างหาย ก็จะกังวลร้อยแปดนอนไม่หลับทั้งคืน

7 ไม่ว่าลูกชายหญิงก็เลี้ยงดูเท่ากัน ย่ าง 18-19 ก็ดูฤกษ์ดีแต่งงาน จุดธูปขอดวงวิญญาณคุ้มครอง เสียเหงื่อมากมายท่วมตัว เสียเงินทองที่นับไม่ถ้วน เพื่อชดใช้หนี้ให้ลูก

8 แต่งงานมีครอบครัวการงาน แต่พ่อแม่ก็ยังไม่หายเป็นห่วง ต่อให้ทุกข์ร้อยหมื่นก็จะทน พระคุณของพ่อแม่มีนับไม่ถ้วน หากลูกเกิดมาไม่มีใครดูแล จะมีวันนี้ได้หรือ

9 ทั้งใจพ่อแม่อยู่ที่ลูกกังวลใจถึงขั้นล้มป่วย ผมทั้งหัวหงอกไปหมด ใบหน้าก็เหี่ยวย่นเปลี่ยนรูป ทุกครั้งที่กลับมาก็เจอใบหน้ายิ้มแย้มของพ่อแม่ เมื่อมีทุกข์พ่อแม่ก็ทำอาหารให้กิน

10 เมื่อยามพ่อแม่แก่เฒ่าโ ร คถามหา อยาก หาหมอรับ ย า ใครจะช่วยจ่าย พ่อแม่จะอยู่ได้อีกกี่ปี วันพร้อมหน้าพร้อมตาจะมีอีกกี่วัน เมื่อพ่อแม่อายุร้อยปีก็ต้องหลับตา ไร้เงาลูกๆ เคียงข้างอีกต่อไป

ต้นไม้รักความเงียบ แต่ลมหาได้หยุดไม่ ถึงคราวลูกเลี้ยงดู แต่พ่อแม่ก็รอไม่ไหวแล้ว ในโลกใบนี้สิ่งที่ไม่อาจรอได้ที่สุดก็คือ “ความกตัญญูพ่อแม่” อย่าเสียใจกับสิ่งที่คุณเพิ่งสูญเสียไป อย่าไปหวงแหนเอาตอนที่ไม่มีแล้ว