“ครูอุ้ม” สาวปริญญาเอก ทื้งความสุขสบาย มุ่งหน้าสอนหนังสือบนดอยในถิ่นทุรกันดาร

ก่อนอื่นเลยแอดมินต้องขอชื่นชม แม่พิมพ์ของชาติ “ครูอุ้ม” สาวปริญญาเอก ทื้งความสุขสบาย มุ่งหน้าสอนหนังสือบนดอยในถิ่นทุรกันดาร ต้องขอบคุณคุณพ่อและคุณแม่ของคุณอุ้มที่ได้สอนลูกได้เป็นอย่างดี และมีความเสียสละ อุทิศตนให้กับอนาคตของชาติ

น.ส สุทธิลักษณ์ กันทืพันธ์ หรือที่เด็กเล็ก ต่างเรียกกันว่า ” ครูอุ้ม ” ได้นำเสนอเรื่องราวการเป็นครูบนดอย ผ่านเฟสบุ๊คส่วนตัวของเธอ ที่ใช่ชื่อว่า.. Suthiluck Kanthipan โดยเธอได้เล่าเรื่องการปฏิบัติหน้าที่ครูอาสา ในถิ่นทุรกันดาร ที่โรงเรียนป่าเมี่ยงแม่พริก อ.แม่สรวย จ.เชียงราย

ชึ่งระยะทางที่เธอจะไปถึงโรงเรียนนั้น บอกได้เลยว่ายากแค่ไหน เธอก็ไปสอนเด็กบนดอยได้สำเร็จ จะเห็นว่าเธอละทิ้งความสบายของตัวเอง เธอเองสามารถเลือกที่จะไปเป็นครูที่อื่นที่มีความสะดวกสบายได้ ก็เลยไม่แปลกเลยที่เธอจะกลายเป็นที่รักของเด็กๆ และชาวบ้านบนดอย

สำหรับครูอุ้ม เธอมีศักดิ์ถึงนักศึกษาปริญญาเอก เธอสามารถเลือกไปสอนในโรงเรียนที่มีความสะดวกสบายและมีสิ่งอำนวยความสะดวก แต่เธอกลับทิ้งสิ่งเหล่านี้ไป และออกเผชิญหน้ากับสิ่งที่เธอเลือก นั่นคือ การไปเป็นครูบนดอย ที่อยู่ห่างไกลความเจริญ และสิ่งอำนวยความสะดวกทุกอย่าง

บทความที่ครูอุ้มได้เขียน มีตอนหนึ่งว่า…ถ้าวันหนึ่งต้อง ” เลือก ” อย่ากลัวที่ต้องตัดสินใจ เลือกความสุขในวันนี้ ถ้าเราไม่ชื่นชม ไม่ตระหนักว่ามันเป็นความสุข พอถึงพรุ่งนี้ มันกลายเป็นอดีตไปเสียแล้ว ดีแค่ไหนที่เรายังมีโอกาสเลือก มีอีกหลายคนที่เขาเลือกไม่ได้ ชีวิตต้องเป็นไปตามที่คนอื่นเลือกให้

ดังนั้น ถ้าเรามีสิทธิ์เลือกสิ่งใดด้วยตัวเอง พิจารณาเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเอง สำหรับใครที่รู้สึกว่า วันนี้เป็นวันที่เลวร้ายและประสบปัญหา หรือเจอกับความทุกข์มากมายนั้น จงมองไปรอบๆ ด้านดูสิ ทุกคนต่างมีปัญหาและความทุกข์กันทั้งนั้น อยู่ที่ว่าได้จัดการความทุกข์มันอย่างไรต่างหาก

อยากแนะนำว่า ให้ลองมองกระจก ว่าตอนที่เรามีความสุขหน้าตาเราสวยขนาดไหน สดชื่นขนาดไหน ถึงไม่ได้แต่งหน้า หน้าตาเราก็เอิบอิ่มไปด้วยความสบายใจ แล้วลองมาเปรียบเทียบกับตอนที่เรารู้สึกผิดหวัง เวลาคุณร้องไห้ คุณลองมองหน้าตัวเองในกระจกดูสิ มองดูแล้วมันน่าสมเพชมาก

ขนาดเราเองยังรู้ว่าน่าสมเพช แล้วคนอื่นจะมองเราสมเพชขนาดไหน เกิดปัญหาก็ร้องไห้ ภาพที่ออกมาเป็นตัวตลก คนที่เค้าทำให้เรามีปัญหา เขาทำให้เราทุกข์ เขารู้สึกสบายใจ เขาสมน้ำหน้าเรา เขากลับสะใจ

ที่เห็นเราอ่อนแอ มันคงเป็นเหตุผลเพียงพอแล้ว ว่าทำไมเราต้องเลือกเหยียบความรู้สึกหม่นหมองนั้นไว้ ไม่แสดงออกให้ใครเห็นว่าเราอ่อนแอ ไม่ใช่ว่าเราหลอกตัวเอง แต่.. เรากำลังเลือกที่จะสร้างตัวเองให้เข้มแข็งและเติบโต

เพราะสภาพจิตใจเรานั้นเป็นสิ่งสำคัญที่สุด งานที่กำลังทำอยู่ก็เป็นงานที่สำคัญที่สุดเช่นกัน อย่าลืมที่จะชื่นชมวันที่เรามี และสิ่งที่เราพบเจอให้เต็มที่ ความสุขในวันนี้ ถ้าเราไม่ชื่นชม ไม่ตระหนักว่าเป็นความสุข พอถึงพรุ่งนี้ มันก็กลายเป็นอดีตไปเสียแล้ว

จงทำวันนี้ให้ดีที่สุด ชีวิตของคุณ คุณเลือกได้..กาลครั้งหนึ่ง ทางเดินของชีวิต ” ครูอุ้ม ” ของคุณที่มาต้นโพสต์ : Suthiluck Kanthipan