ข้อคิดจาก”แก้วกาแฟในถ้วยกระดาษ” อ่านแล้วชอบมาก

มีข้าราชการเกษียณอายุท่านหนึ่ง ได้มายืนอยู่ ณ.ที่แห่งนี้ ท่ามกลางผู้เข้าฟังหลายร้อยคน
เขาเป็นอดีต ผู้บังคับบัญชาข้าราชการแห่งหนึ่ง
เขายืนอยู่หน้าเวที..ในขณะที่เขาเริ่มการพูดของเขา.. โดยยกกาแฟในถ้วยกระดาษขึ้นมาจิบ

เขาได้ขัดจังหวะในการพูดของเขาว่า…
รู้มั้ยเมื่อปีที่แล้ว ..ผมเป็น ผู้บังคับบัญชาที่มีข้าราชการ

ลูกจ้าง หลายหมื่นคน ผมได้มาพูดอยู่บนเวทีนี้
ณ.ที่แห่งนี้ เค้าเชิญผมมา โดยบินมาด้วยชั้นธุรกิจ…

มีรถไปรับที่สนามบินมาที่โรงแรม…
มีคนเช็คอินโรงแรมรอไว้ให้แล้ว..และพาผมขึ้นไปบนห้องพัก

ตอนเช้ามีคนมารอรับที่ล็อบบี้โรงแรม และพาผมมาที่นี่..ที่ด้านหลังเวที…พาไปห้องพักรอ และเสริฟกาแฟผมด้วยถ้วยกระเบื้องหรูหราสวยงาม

แต่ตอนนี้..ผมไม่ได้เป็น ผู้บังคับบัญชาหน่วยงานนั้นแล้ว
ผมบินมาด้วยชั้นประหยัด ..นั่งแท็กซี่มาที่โรงแรมและ
เช็คอินด้วยตัวเอง

ตอนเช้าผมนั่งแท็กซี่มาที่นี่เอง..เดินเข้าทางด้านหน้า
ถามหาทางเข้ามาหลังเวที..ผมขอกาแฟ..มีใครคนหนึ่งชี้นิ้วไปที่เครื่องทำกาแฟที่มุมห้อง..และผมก็รินกาแฟใส่ถ้วยกระดาษตรงนั้นด้วยตัวเอง

บทเรียนนี้สอนผมว่า…
”ถ้วยกระเบื้อง” ..ไม่ได้มีไว้สำหรับผม

แต่….มันมีไว้สำหรับ “ตำแหน่ง” ที่ผมเป็นต่างหาก
ส่วนตัวผมมีค่าเหมาะแค่… ”ถ้วยกระดาษ”

เราทั้งหลายมีค่าแค่ “ถ้วยกระดาษ” เมื่อคุณเริ่มประสบความสำเร็จในชีวิต…คุณจะได้รับความสะดวกสบาย…
ผู้คนจะเรียกว่า “ท่านครับ..ท่านค่ะ” เค้าจะช่วยคุณ..ถือกระเป๋า ..เปิดประตูให้คุณ ..ชงชา/กาแฟให้คุณดื่ม…
ทั้งๆที่คุณไม่ได้ร้องขอ..

แต่จงจำไว้ว่า
จริงๆแล้ว.. นั่นเขาไม่ได้ทำให้คุณ
แต่เขาทำให้ “ตำแหน่ง” ที่คุณเป็นต่างหาก

เมื่อคุณก้าวออกไป…
เขาจะเอาทุกอย่างไปให้กับ คนที่มาแทนที่ในตำแหน่งของคุณทันที

อย่าลืมเป็นอันขาดว่า…
เรามีค่าเหมาะแค่ “ถ้วยกระดาษ” เท่านั้น
และต้องปลงให้ได้ สำหรับคนส่วนใหญ่ที่คบกันด้วยหน้ากากและตำแหน่งหน้าที่

สุดท้ายแล้ว ที่เหลือคือพี่น้อง และญาติของเรานี่เอง รักษากันไว้ให้ดี!